«Για ποιο λόγο να διατηρούμε έναν πανάκριβο Στρατό εάν δεν τον χρησιμοποιούμε»;

Οι πολίτες κάθε σοβαρού κράτους πληρώνουν φόρους προκειμένου να απολαμβάνουν ανταποδοτικά μερικά βασικά κοινωνικά αγαθά, μεταξύ των οποίων είναι η παιδεία, η υγεία και η ασφάλεια είτε από εξωτερικούς είτε από εσωτερικούς εχθρούς.
Εάν το κράτος αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να παρέχει αυτά τα αγαθά τότε δεν νομιμοποιείται να απαιτεί και να συλλέγει φόρους.
Δυστυχώς σήμερα ενώ το Ελληνικό κράτος έχει αυξήσει κατακόρυφα τους φόρους δεν προσφέρει τίποτα από τα παραπάνω.

Πριν από δύο μήνες περίπου, Έλληνες ψαράδες κατέθεσαν εξώδικο κατά της Ελληνικής κυβέρνησης, ζητώντας από αυτήν να πράξει τα αυτονόητα και να τους προστατέψει από την Τουρκική προκλητικότητα.
Στο εξώδικο τους οι Έλληνες ψαράδες αναφέρουν χαρακτηριστικά : «Τούρκοι αλιείς ανενόχλητοι λυμαίνονται τις ελληνικές θάλασσες, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ουδέποτε ετέθη θέμα σύλληψής του ακόμη κι όταν από τα πλωτά του Λιμενικού Σώματος καταλήφθηκαν εν τω πράττεσθαι να αλιεύουν εντός των χωρικών μας υδάτων, κατά παράβαση του άρθρου 401 του Ποινικού Κώδικα».

Ταυτόχρονα ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, από την Θεσσαλονίκη όπου παραβρέθηκε με την ευκαιρία της Διεθνούς Έκθεσης, δήλωσε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις εξασφαλίζουν την Εθνική Ανεξαρτησία.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι, αφού οι Ένοπλες Δυνάμεις εξασφαλίζουν την Εθνική Ανεξαρτησία, γιατί οι ψαράδες δεν μπορούν να ψαρέψουν ελεύθερα στο Αιγαίο;

Είναι όμως οι ψαράδες στο Αιγαίο το πραγματικό πρόβλημα ή μήπως είναι απλά η κορυφή ενός επικίνδυνου παγόβουνου που μας πλησιάζει; Στις 20 Οκτωβρίου κατά την παράδοση παραλαβή του Υπουργείου εξωτερικών ο πρώην Υπουργός Νίκος Κοτζιάς δήλωσε ότι η Ελλάδα θα προβεί σε επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης.
Η Τουρκία αντέδρασε άμεσα καλώντας τον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για την Ελληνική απόφαση και να υπενθυμίσει σε όλους μας το casus belli.
Με απλά λόγια μας απείλησε με πόλεμο, αν τολμήσουμε να διεκδικήσουμε τα νόμιμα δικαιώματα μας.
Λίγες ώρες αργότερα η Ελλάδα ανέβαλε την απόφαση της για επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης, χάνοντας κάθε ίχνος αξιοπιστίας.
Ενώ στις 25 Οκτωβρίου τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης πανηγύριζαν για την άτακτη Ελληνική υποχώρηση μετά τις τουρκικές απειλές.
Όποια απόφαση και να πάρει από εδώ και στο εξής η Ελληνική κυβέρνηση η ζημιά είναι ανεπανόρθωτη.

Ας υποθέσουμε όμως, για χάρη της συζήτησης, ότι η Ελλάδα αποφασίζει να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 ναυτικά μίλια και οι τούρκοι δεν υλοποιούν το casus belli, γεγονός που το θεωρώ πολύ πιθανό.
Με ποιο τρόπο σκοπεύουμε να εξασφαλίσουμε αυτή την κυριαρχία; Με απλά διαβήματα και αναχαιτήσεις όπως κάνουμε και με τον εναέριο χώρο μας τον οποίο καθημερινά κουρελιάζουν οι Τούρκοι; Σας διαβεβαιώ λοιπόν ότι οι Τούρκοι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα κουρελιάσουν και την νεοαποκτηθείσα αιγιαλίτιδα ζώνη μας αμφισβητώντας την κυριαρχία μας σε αυτήν.
Και αυτό γιατί το παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον είναι άναρχο. Τι είναι όμως το παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον και γιατί έχει τόση σημασία;

Ο καθηγητής Στρατηγικής Michael Klare στο βιβλίο του Rising Powers, Shrinking Planet περιγράφει με τα ποιο μελανά χρώματα την αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού η οποία με την σειρά της οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης για πρώτες ύλες, ενέργεια, τροφή και νερό, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον.
Κάποιοι θα απαντήσουν σε αυτή την πρόκληση λέγοντας ότι τα υλικά αγαθά φθάνουν για να μας θρέψουν όλους αρκεί να τα μοιράσουμε δίκαια.
Σκεφτείτε όμως πόσα εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε ο πλανήτης για να δημιουργήσει στα έγκατα του τον μαύρο χρυσό και μετά συγκρίνετε αυτό το νούμερο με την ταχύτητα που τον καταναλώνουμε τα τελευταία 200 χρόνια και αναρωτηθείτε πόσο ακόμα θα κρατήσει.
Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι σήμερα το 2018 δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό.
Σκεφτείτε πόσοι Έλληνες θα περάσουν τον φετινό χειμώνα τουρτουρίζοντας γιατί δεν θα έχουν χρήματα να αγοράσουν πετρέλαιο την στιγμή που η Σαουδική Αραβία δίνει το πετρέλαιο δωρεάν στους δικού της πολίτες.
Τέλος αναλογιστείτε τι κάνουν ζώα και άνθρωποι όταν οι διαθέσιμοι πόροι δεν είναι αρκετοί.

Αδιαμφησβήτητο συμπέρασμα˙ οι δημοκρατίες που θέλουν να μακροημερεύσουν και να μην εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης, θα πρέπει να εκπαιδεύουν στρατηγικά τους πολίτες τους ώστε αυτοί να μπορούν να καταλαβαίνουν τι σημαίνει παγκόσμιο ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Δυστυχώς η πατρίδα μας, δεν μας εκπαιδεύει με αποτέλεσμα να ζούμε σε έναν παραμυθένιο κόσμο, μέσα στον οποίο ο κάθε επιτήδειος μπορεί να μας εκμεταλλευτεί χαλιναγωγώντας την ανθρώπινη ανάγκη για κοντόφθαλμη καθημερινή επιβίωση.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον της στρατηγικής άγνοιας οι Έλληνες γαλουχήθηκαν με τον φόβο και την υπαναχώρηση. Εδώ και χρόνια οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας συνεπικουρούμενες και από τις στρατιωτικές ηγεσίες, τις οποίες οι ίδιοι επέλεγαν με καθαρά κομματικά κριτήρια, υιοθετούσαν και συνεχίζουν να υιοθετούν στρατηγικές κατευνασμού, πιστεύοντας ότι με αυτό τον τρόπο θα ηρεμήσουν την Τουρκία.
Είναι δε τέτοια η προσήλωση μας σε αυτή την στρατηγική που ορισμένοι την θεωρούν επίτευγμα. Έτσι, όταν πριν από δύο χρόνια ο πρώην Αρχηγός ΓΕΣ επισκέφθηκε το Γενικό Επιτελείο Στρατού του Ισραήλ.
Σε συζήτηση που είχαν με τον ομόλογο του, ο δεύτερος τόνισε ότι η συνεργασία του Ελληνικού με τον εμπειροπόλεμο Ισραηλινό Στρατό, θα ωφελήσει τα μέγιστα τον Ελληνικό Στρατό.
Ο νυν Α/ΓΕΣ και τότε Δντης Δ’ Κλάδου, ο οποίος συνόδευε τον Αρχηγό, πήρε τον λόγο και είπε ότι και ο Ισραηλινός Στρατός, θα ωφεληθεί από τον Ελληνικό ο οποίος κατόρθωσε τόσα χρόνια να μην εμπλακεί σε πόλεμο.
Αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την ικανότητα του να διατηρεί την ειρήνη με όπλο την αποτροπή.
Αν και όλοι θέλουμε την ειρήνη το ζήτημα είναι ποια ειρήνη θέλουνε οι Τούρκοι, πόσο κοστίζει αυτή η ειρήνη και πόσο εμείς είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε για αυτή την ειρήνη.
Είμαστε διατεθειμένοι για αυτή την ειρήνη να απεμπολήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο αιγαίο; Είμαστε διατεθειμένοι να βλέπουμε τους τούρκους να απολαμβάνουν τον πλούτο που υπάρχει εκεί, και εμείς να μεμψιμοιρούμε για την φτώχια μας και για τα μνημόνια μας τρώγοντας τις ίδιες μας τις σάρκες; Αν όχι, δεν υπάρχει άλλη λύση παρά ο πόλεμος.
Επειδή η λέξη πόλεμος μπορεί να τρομάζει, θα φέρω στην κουβέντα μας την πρώην υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, Madeleine Albright η οποία δήλωσε αναφορικά με το θέμα «Για ποιο λόγο να διατηρούμε έναν πανάκριβο Στρατό εάν δεν τον χρησιμοποιούμε».

Τελειώνοντας θα κλείσω με τον μεγάλο Αθηναίο ρήτορα Δημοσθένη ο οποίος είχε πει αναφορικά με το θέμα, «Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος». Με απλά λόγια μερικές φορές είναι απαραίτητο να πολεμήσεις και να πεθάνεις παρά να υποκύψεις σε παράλογες απαιτήσεις.

Δημήτριος Κωνσταντινίδης Σχης (εα)
MS National Grand Strategy, NDU Washington D.C
MBA, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
www.militaire.gr